Lekko naiwne poglądy

Rany boskie, zaczyna się. Wielkimi krokami zbliża się koniec wakacji, a więc internety coraz bardziej obrastają we wszelkie Boże Jezus znowu szkoła, ja nie chcę, łeeee!. No to i ja dodam coś od siebie. Krótko, zwięźle i na temat, ale od serca.

Młody człowiek ma niestety bardzo ograniczone spojrzenie na świat. Na to, co go czeka za rogiem zwanym dorosłość. I nie mówię o tym magicznym przekroczeniu 18-stki, ale o takim prawdziwym wejściu w samodzielne życie. Młody człowiek przez 10 miesięcy narzeka, że nienawidzi szkoły, że w stu procentach bardziej podoba mu się chodzenie do pracy w wakacje i zarabianie na siebie, niż ta durna nauka, która nic nie wnosi w życie. W ogóle najlepiej byłoby rzucić szkołę i iść w świat. No i szkoła się kończy, zaczyna się życie i co? I dupa. Bo się okazuje, że fajnie się ZARABIAŁO NA WŁASNE ŻYCIE w wakacje, kiedy to WŁASNE ŻYCIE sprowadzało się do zabaw, imprez, ubrań, wyjazdów nad morze czy nowych laptopów. Fajnie się żyje z rodzicami, którzy płacą za mieszkanie, za jedzenie, za leki jak zachorujecie i ogólnie Was utrzymują, a Wy zarabiacie tylko na atrakcje. Tylko że to z prawdziwym życiem ma tyle samo wspólnego, co gra w Simsy.

Z góry tłumaczę, że zdaję sobie sprawę, że jest spora grupa ludzi, którzy myślą przyszłościowo, rozumieją, że życie to nie bajka, że trzeba będzie trochę spiąć pośladki, ale nadal będzie to mniejszość. A ja tu się zajmuję teraz większością. Także wszelkie zażalenia możecie już zachować dla siebie.

Skarżycie się, że jest Wam tak ciężko, macie tyle nauki, że na nic już Wam czasu nie starcza, jesteście tacy biedni, takie życie jest do dupy. Chcecie już zacząć własne życie i wtedy dopiero będzie fajnie i zajebiście. A czy jest w tym pięknym obrazku miejsce na rachunki, na bycie kurą domową, na codzienny zapieprz? Nie czarujmy się, na początku będzie trudno, bo początki są zawsze trudne, chyba że weźmiemy pod uwagę początek wakacji/urlopu - a i wtedy nie każdemu pasuje, bo jak gdzieś wyjedzie, to musi się najpierw zaaklimatyzować, albo musi się przyzwyczaić do innego trybu życia. Nie ma łatwo. Nikt nie powiedział, że tak będzie. To tylko naiwne wyobrażenia.

Zauważcie mili moi, że życie na własną rękę może nie do końca wyglądać tak, jak to się w Waszych głowach prezentuje. Może jak to dotrze do móżdżków, to będzie Wam trochę łatwiej pożegnać wakacje.